คลื่นสึนามิ เป็นภัยธรรมชาติที่สร้างความเสียหายรุนแรงและเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ซึ่งมักมาพร้อมกับการสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินในวงกว้าง สึนามิเกิดจากการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของมวลน้ำในมหาสมุทร เช่น การ แผ่นดินไหวใต้ทะเล การปะทุของภูเขาไฟ หรือ การถล่มของแผ่นดิน ใต้ท้องมหาสมุทร เหตุการณ์เหล่านี้สร้างคลื่นน้ำขนาดใหญ่ที่สามารถเคลื่อนตัวด้วยความเร็วสูงและทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าเมื่อคลื่นซัดเข้าหาชายฝั่ง
สิ่งที่ทำให้ คลื่นสึนามิ เป็นภัยที่น่ากลัวคือ ความไม่ทันตั้งตัว เนื่องจากสึนามิสามารถเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วหลังจากเกิดเหตุการณ์ต้นเหตุเพียงไม่กี่นาที และสามารถเดินทางเป็นระยะทางไกลหลายพันกิโลเมตรในทะเลเปิด โดยที่ผู้คนในพื้นที่ชายฝั่งแทบไม่มีเวลาเตรียมตัว หลายครั้งที่ผู้คนรู้ตัวว่ามีคลื่นสึนามิเข้ามาใกล้เมื่อเห็น น้ำทะเลลดระดับ อย่างผิดปกติ ซึ่งเป็นสัญญาณเตือนหนึ่งที่บ่งบอกว่าคลื่นลูกใหญ่อาจกำลังเคลื่อนตัวเข้ามา
การเกิด คลื่นสึนามิ มักจะมีความสูงตั้งแต่ไม่กี่เมตรไปจนถึงหลายสิบเมตร ขึ้นอยู่กับพลังงานที่เกิดจากเหตุการณ์ต้นเหตุและความลึกของน้ำทะเล คลื่นสึนามิสามารถทำลายบ้านเรือน อาคาร และโครงสร้างพื้นฐานได้อย่างรวดเร็ว รวมถึงสามารถกวาดคนและสัตว์ที่อยู่ในบริเวณชายฝั่งออกไปสู่ทะเลได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ยากต่อการหลบหนี
หนึ่งในตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดของ คลื่นสึนามิ คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันที่ 26 ธันวาคม 2004 เมื่อเกิดแผ่นดินไหวขนาด 9.1 ริกเตอร์ใต้มหาสมุทรอินเดีย ส่งผลให้เกิดคลื่นสึนามิที่ทำลายหลายประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะอินโดนีเซีย ไทย และศรีลังกา ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่าสองแสนคนและสร้างความเสียหายทางเศรษฐกิจมหาศาล
การป้องกันและลดความเสียหายจากคลื่นสึนามิสามารถทำได้ด้วยการพัฒนา ระบบเตือนภัยล่วงหน้า ซึ่งในปัจจุบันมีเทคโนโลยีที่ช่วยตรวจจับการเคลื่อนไหวใต้ท้องทะเลและการเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำทะเล นอกจากนี้ การสร้าง แผนการอพยพฉุกเฉิน และการฝึกอบรมประชาชนให้รู้จักสัญญาณเตือนภัยและเส้นทางอพยพ เป็นสิ่งสำคัญในการช่วยลดความสูญเสียเมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้นจริง
อย่างไรก็ตาม การเตรียมความพร้อมและการเฝ้าระวังเป็นเพียงมาตรการที่ช่วยลดความเสี่ยงเท่านั้น เนื่องจาก คลื่นสึนามิ ยังคงเป็นภัยธรรมชาติที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้อย่างแม่นยำ และยังคงมีโอกาสเกิดขึ้นในทุกพื้นที่ที่อยู่ใกล้แหล่งน้ำขนาดใหญ่หรือมหาสมุทร
